Biblioteka Śląska

Chcemy mówić o fleszu jako o specyficznej formie literackiej. Krótkiej i chwytliwej – na tyle intrygującej i szczątkowej, żeby wzbudzić stan nienasycenia w epoce nadmiaru. Trudno
prześledzić dokładnie jego ewolucję; nie sposób jednak odmówić mu znakomitej adaptacji do obecnych warunków kształtowanych przez chaotyczny ciąg gnającej codzienności, skutecznie zapełniającej drobiazgami wszystkie luki, które zdołałyby pomieścić dłuższą lekturę. Możemy go postrzegać jako małego pasożyta, który żeruje na innych gatunkach literackich, nie czyniąc im szkody. Widzę w nim jednak także potencjalny wirus – rozprzestrzeniający się niepostrzeżenie drobiazg, który (odpowiednio namnożony) mógłby przenikać do przestrzeni realnych i wirtualnych, zarażając mniej lub bardziej przypadkowych czytelników infekcją literackości.
Joanna Soćko, ze wstępu